เขาต่างหากที่พลาด ทิ้งคนที่รักและดีกับเขาหมดใจไป

ระหว่างที่เรามัวแต่นั่งหมดอาลัยต า ย อยาก คิดถึงช่วงเวลาดีๆ ที่มีต่อเขาที่เดินจากไป

ลองมาคิดมุมกลับดีกว่าไหม ว่าเขาต่างหากที่พลาด ทิ้งคนที่รักและดีกับเขาหมดใจไป

เราไม่ได้สูญเสียอะไร เขาต่างหากที่เป็นฝ่ายสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ที่ชีวิตนี้

เขาจะต้องจดจำเราไปจนวันต า ย เพราะไม่มีใครจะให้เขามากเท่าเราอีกแล้ว ป่ะเริ่มเลย

เราเสียคนที่ไม่รักเรา แต่เขาเสียคนที่รักเขาหมดใจไป…ใครคุ้ม?

เราเสียคนที่ไม่มีความรับผิดชอบไป แต่เราเสียคนที่ยอมรับความไม่เอาไหนของเขาได้…ใครคุ้ม

เราเสียคนที่หักหลัง นอกใจเราไป เขาเสียคนที่ซื่อสัตย์ที่ไว้ใจไป…ใครคุ้ม?

เราเสียคนที่โลเลหลายใจไป เขาเสียคนรักเดียใจเดียวไป…ใครคุ้ม?

เราเสียคนที่ไม่จริงใจกับเราไป เขาเสียคนที่จริงใจและหวังดีกับเขาหมดใจไป…ใครคุ้ม

เราเสียคนที่ไม่เคยแคร์เราไป เขาเสียคนที่แครเขาไป…ใครคุ้ม ?

เราเสียคนที่ไม่ห่วงใยเราไป เขาเสียคนที่เป็นห่วงเป็นใยเขาที่สุดไป… ใครคุ้ม ?

เราเสียคนที่ไม่สนใจเราไป เขาเสียคนที่สนใจเขายิ่งกว่าตัวเองอย่างเราไป…ใครคุ้ม ?

เราเสียคนที่ไม่หวังดีกับเราไป เขาเสียคนที่หวังดีกับเขาเสมอไป…ใครคุ้ม ?

นี่แค่ลองชั่งน้ำหนักด้วยเหตุผลหยิบมือเดียว เรายังมองทะลุแล้วว่า เขาโ ค ร ต ไม่คุ้มที่สูญเสีย ‘คนดี’ อย่างเราไป

วันนี้เขายังคิดไม่ได้หรอก แต่สักวันเขาจะคิดได้ แม้จะรองหาอดีตให้เรากลับไป

เราคงทำได้แค่มองเขาด้วยจิตที่ปลงและวางแล้ว รักเหมือนเดิมแต่กลับไปไม่ได้แล้ว

ขอขอบคุณที่มาจาก : นามบุญ