คน 4 แบบ ที่คุณ “ต้องให้อภัย” จากหัวใจ โดยไม่มีเงื่อนไข
1. คือ “พ่อแม่ของคุณ”ไม่ว่าท่านยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ก็ตาม
คุณต้องให้อภัยท่านอย่างหมดสิ้น
สำหรับความผิดพลาดในอดีตในการเลี้ยงดูคุณ
อย่างน้อยที่สุดคุณควรขอบคุณท่านที่ให้ชีวิตแก่คุณ
ท่านทำให้คุณมีวันนี้ ถ้าคุณยังมีความสุขที่จะมีชีวิตอยู่
คุณก็ควรให้อภัยท่านได้ทุกเรื่อง และจงอย่าตำหนิท่านอีก
ถ้าคุณไม่ให้อภัยพ่อแม่ของคุณ คุณจะยังคงเป็นเด็กตลอดไป
และจะปิดโอกาสในการเติบโตและเป็นผู้ใหญ่ที่สมบูรณ์
คุณยังคงมองตนเองเป็นเหยื่อผู้โชคร้าย
และที่แย่ไปกว่านั้นคือ คุณจะเก็บความรู้สึกเชิงลบ
ความเป็นปมด้อย และความโกรธไว้ตลอดไป
ยิ่งไปกว่านั้นถ้าพ่อแม่ของคุณเสียชีวิตลง
โดยที่คุณยังไม่ได้ให้อภัยท่าน สิ่งนี้จะรบกวนคุณไปตลอดชั่วชีวิต
2. คือ “คนใกล้ชิด”
กลุ่มคนใกล้ชิดที่ความสัมพันธ์ต้องสิ้นสุดลง
การแต่งงาน และความสัมพันธ์ส่วนตัว
เป็นความรู้สึกที่รุนแรง ซึ่งอาจทำลายความเคารพตนเองได้มาก
จนกระทั่งคุณอาจโกรธและไม่ให้อภัยคนเหล่านั้นเป็นเวลาหลายปี
แต่อย่างน้อยคุณอาจรับผิดชอบได้ส่วนหนึ่ง
โดยการให้อภัยคนอื่นและปล่อยเขาไป
จงพูดว่า “ฉันผิดเอง ฉันยกโทษให้เขาสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง และขอให้เขาโชคดี”
ทุกครั้งที่พูดเช่นนี้อีก ความรู้สึกเชิงลบที่ติดอยู่กับ
ความทรงจำก็จะเลือนจางลงไป
และในไม่ช้ามันจะหมดไปอย่างถาวร
3. คือ “ทุกคนที่ทำให้คุณเจ็บ”
ไม่ว่าจะเป็นเจ้านาย หุ้นส่วนทางธุรกิจ เพื่อน คนที่โกง
หรือทรยศต่อคุณ รวมทั้งทุกคนที่นำความทุกข์มาให้คุณ
จงซักผ้าที่เปื้อนสีของคุณให้ขาว
จงปล่อยเขาไปโดยพูดว่า
“ฉันให้อภัยเขาสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างและขอให้เขาโชคดี”
พูดประโยคนี้ซ้ำอีกทุกครั้งที่คุณนึกถึงเขา
จนกระทั่งความรู้สึกเชิงลบนั้นจางหายไป
4. คือ “ตัวคุณเอง”
คุณต้องให้อภัยตนเองอย่างหมดสิ้น
สำหรับการกระทำหรือคำพูดของคุณที่โง่เขลา
เบาปัญญา ไม่มีเหตุผล ร้ายกาจ สิ้นคิด หรือหยาบคาย
คุณต้องเลิกเก็บความผิดพลาดเหล่านี้ไว้กับคุณ
จงจำไว้ว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นอดีต แต่ตอนนี้คุณอยู่กับปัจจุบัน
ถ้าคุณนึกถึงแต่อดีตที่รู้สึกไม่ดีกับมัน
คุณก็จะไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน ขอให้คิดว่าในเวลานั้นคุณไม่เหมือนกับตอนนี้
คุณยังเด็ก ขาดประสบการณ์ และยังไม่มีตัวตนที่แท้จริง
จงหยุดทำร้ายตนเองด้วยสิ่งที่ผ่านไปแล้ว
และเราไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้
เมื่อคุณรู้สึกว่าต้องแบกรับความรู้สึกที่ผิด
ที่เป็นผลมาจากรอยแผลในอดีต
ความรู้สึกนี้จะระบายออกไปทันทีที่คุณตระหนักว่า
“มันไม่ใช่ความผิดของฉัน”
เพราะคุณได้กระทำลงไปตอนที่คุณเป็นเด็กและด้อยประสบการณ์
เกินกว่าจะแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้
มันไม่ใช่ความผิดของคุณ คุณทำดีที่สุดแล้วในขณะนั้น
จงให้อภัยตนเองและปล่อยให้ตนเองหลุดจากบ่วงนี้ไป
เพียงแค่พูดว่า “ฉันให้อภัยตนเองในความผิดที่ฉันได้ทำลงไป
ฉันเป็นคนดีอย่างแท้จริง และฉันกำลังจะมีอนาคตที่สดใส”
เมื่อใดที่คุณคิดถึงเหตุการณ์ในอดีตอีก จงพูดว่า
“ฉันยกโทษให้ตนเองอย่างหมดสิ้น” จากนั้นก็ ดำเนินชีวิตต่อไป
จงเดินหน้าไปสู่อนาคต แทนที่จะถอยกลับไปหาอดีต
คิดถึงที่ที่คุณกำลังจะไป ไม่ใช่ที่ที่คุณผ่านมาแล้ว
ขอบคุณแหล่งที่มา – Love Life Real