วิถีชีวิตของคนไทยสมัยก่อน มีความสงบสุขอยู่กับธรรมชาติ เรื่องราวความประทับใจต่างๆเหล่านี้ใครเกิดทันบ้างเอ่ย
การดำรงชีวิตของคนไทยสมัยก่อนแตกต่างจากปัจจุบันไปมาก หากใครเกิดทันก็คงจะคิดถึงภาพบรรยากาศเหล่านี้ได้ไม่น้อยเลย หากรุ่นหลังเกิดไม่ทันก็สามารถศึกษาอดีตได้จากภาพเหล่านี้ที่ผู้วาดได้ถ่ายทอดให้เราได้เห็นกันอย่างสวยงามและชัดเจน
เสน่ห์สนามหลวง หลังจากตลาดนัดสนามหลวงย้ายไปอยู่ที่จตุจักรอย่างที่ทุกท่านทราบ ในช่วงก่อนที่จะถูกห้ามค้าขายอย่างสิ้นเชิงเช่นปัจจุบันนี้
ของเล่นในสวน ของเล่นเมื่อก่อน เราไม่ได้มีเงินหรือโอกาสซื้อบ่อยๆ นอกจากเก็บเงินจากงานพิเศษ หรือ เรียนได้คะแนนดี พ่อกับแม่ก็จะให้ของเล่นเป็นรางวัลเล็กๆน้อยๆน่ะฮะ
เข้าเมืองครั้งแรก สมัยก่อนรถราส่วนตัวยังมีไม่มากจนหาถนนวิ่งไม่ได้เหมือนปัจจุบัน เพราะกว่าจะซื้อรถได้ ราคามันทั้งแพงแถมต้องเก็บเงินดาวน์รถกันก้อนใหญ่ทีเดียว
หัดว่ายน้ำ เมื่อก่อนไม่มีสระว่ายน้ำกันมากมายตามโรงเรียนแบบปัจจุบัน และเด็กสวนอย่างเราก็ใช่ว่าจะเกิดมาว่ายน้ำได้อย่างปลานะฮะ ก็เลยต้องมาหัดว่ายน้ำกันแหละฮะ
หลบภัยระเบิด สงครามโลกครั้งที่2 สะพานพระรามหก
สนามหลวง สถานที่ไกลที่สุดที่ผมเคยไปเที่ยวสมัยก่อน ก็คงเป็นที่ #สนามหลวง นี่แหละฮะ
..
วันนั้นวันที่ยังไม่มีกล่องโฟม ภาชนะสมัยนั้น
วันโลกาวินาศของเด็ก ไปโรงเรียนวันแรก
เมื่อก่อนแถวบ้านสวนเราไม่มีร้านของเล่นหรอกฮะ จะมีก็แต่ร้านชำที่เอาของเล่นมาขายเด็กๆบ้าง ถ้าร้านของเล่นโดยเฉพาะก็อยู่ที่ตัวเมืองนนท์โน่น ถ้าใกล้หน่อยจะอยู่แถว วัดเขมาภิรตาราม
..
งานสงกรานต์แบบวัดๆ
ลำปางเค้ามีรถม้า อยุธยาของออเจ้าก็มีช้าง แล้วเมืองนนท์ของผมมีพาหนะอะไรที่เชิดหน้าชูตาคนทั้งประเทศได้ล่ะฮะ
สมัยก่อนที่โรงหนังมัลติเพล็กซ์ยังไม่แพร่หลายทุกหัวมุมเมืองเหมือนสมัยนี้ เราๆก็ได้อาศัยโรงหนังสไตล์ภูธร ของแต่ละท้องถิ่นเป็นที่ชมมหรสพหาความสุขกันไป
ทุกครั้งยามเข้าหน้าร้อน นอกจากการเล่นว่าว โดดน้ำเล่น เราก็ยังมีวิธีสู้แรงร้อนระอุของแดดด้วยของกิน
ทุกวันนี้ผมยังต้องนั่งรถเมล์ไปกลับจากบ้านและที่ทำงานบนถนนติวานนท์ทุกวัน ในตัวเมืองนนท์สมัยเมื่อสัก 35-40 ปีที่แล้วมีถนนสำคัญอยู่ไม่กี่สาย ถนนพิบูลย์สงคราม ถนนกรุงเทพ-นนท์ และถนนติวานนท์ และที่ตัดเพิ่มในภายหลังคือถนนแจ้งวัฒนะ ถนนงามวงศ์วาน และถนนรัตนาธิเบศร์
เดี๋ยวนี้สถานเสริมความงามทั้งร้านเสริมสวยและคลินิกความงามเปิดไว้รอคุณผู้หญิงทั้งหลายกันแทบจะทุกหัวถนน
เมื่อเข้าเดือนกุมภาพันธ์ เด็กๆกำลังเข้าช่วงสอบปลายภาค ก่อนจะปิดเทอมฤดูร้อน ช่วงนี้จะเป็นช่วงที่อากาศยังกึ่งหนาวกึ่งร้อน คือลมเย็นยังพัดมาต้องกายบ้าง แต่แดดก็จะสาดแรง ชวนให้เพลียแล้วก็ผลอยหลับคาโต๊ะเรียน
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แม่ของผู้เขียนเล่ามาให้ฟังตลอด ตั้งแต่ผู้เขียนยังเด็กจนปัจจุบัน
..
วันนี้ขอพาท่านผู้อ่านออกมานอกสวนเนาะฮะ คือช่วงหลังๆผมเพิ่งสังเกตว่าบางสิ่งที่คุ้นเคย หายไปจากชีวิต
3-4 วันที่ผ่านมาของปีนี้หนาวกว่าทุกปี แต่จริงๆแล้วเมื่อก่อนกรุงเทพฯและปริมณฑล ก็หนาวประมาณนี้แหละ และหนาวติดต่อกันหลายวันกว่านี้ด้วยซ้ำ หนาวจนมีละอองหมอกกบไปทั้งสวน กว่าจะหายก็ต้องรอแดดเกือบๆเที่ยงที่สาดไล่หมอกและความหนาวไป
ทุกท่านคงเคยรีดผ้า และหลายท่านคงจะร้อง อ๋อ ถ้าเห็นรูปวันนี้ ส่วนเด็กสมัยใหม่ก็คงเคยผ่านตามาแล้ว ยามที่ไปเที่ยวเซลฟี่ในสถานที่ท่องเที่ยวที่ตกแต่งแบบวินเทจ
..
‘ผมไม่ได้ชอบร่ำสุรา แต่ผมชอบบรรยากาศในการร่ำสุรา’ โกวเล้ง นักเขียนนิยายกำลังภายในเรืองนาม เคยกล่าวไว้ประมาณนี้
..
มันอยู่ในหลุม เมื่อก่อนไม่มีของเล่นมากมาย สนามเด็กเล่นก็คือ ลานบ้านกับในคลองนั่นแหละ
วัดดวง
ยานัตถุ์หมอมีแก้ฝีแก้หิด ยานัตถุ์หมอชิตแก้หิดแก้ฝี หลายๆท่านคงเคยท่องประโยคแบบนี้กันมาแล้ว
..
ช่วงนี้เห็นร้านบิงซู หรือหวานเย็นแบบเกาหลี เปิดกันเป็นดอกเห็ด เลยสงสัยอยู่ว่าจริงๆเราก็อปของเค้ามา หรือเค้าก็อปของเราไป เพราะเมื่อก่อนพวกเราก็มี ร้านหวานเย็น หรือบางคนเรียกว่าน้ำแข็งไส เป็นของกินเล่นหลักของเด็กไทย
เมื่อก่อนพอลมร้อนพัดผ่านช่วงปลายมีนาคม เด็กๆต่างเร่งวันคืนให้ปิดเทอม เพื่อที่จะได้มาใช้เวลาค่อนวันวิ่งว่าวกันที่ถนนตัดใหม่ที่เคยเล่าไปแล้ว
บางครั้งสิ่งของเล็กๆน้อยๆก็เป็นกุญแจเปิดลิ้นชักความทรงจำที่สำคัญๆได้
เมื่อก่อนน้ำดื่มเราไม่ต้องซื้อน้ำขวดจากร้าน หรือดื่มจากเครื่องกรองน้ำ ก็เพราะเราได้น้ำดื่มเย็นชื่นใจเก็บไว้ในตุ่มทุกฤดูฝนนี่เอง
ยามว่างจากงานเสาร์อาทิตย์พร้อมหน้าเมื่อไหร่ ป้าจะเป็นคนเรียกประชุมเพื่อตั้งวงรำพัด รำพัดก็คือเล่นไพ่นั่นแหละ ในวงจะมีป้าเป็นประธาน และเหล่าพี่ๆที่เป็นลูกของป้า รวมทั้งพ่อของเราด้วย
เมื่อก่อนไม่มีร้านสะดวกซื้อทุกหัวถนนเหมือนปัจจุบัน แม้ซอยวัดฝางจะเป็นเพียงซอยเล็กๆ ทะลุไปในเรือกสวน แต่ก็มีร้านโชห่วยหลายๆร้าน ร้านแต่ละร้านมีของขายเล็กๆน้อยๆด้วยว่าสมัยนั้นสินค้าไม่หลากหลายยี่ห้อเหมือนเดี๋ยวนี้ ร้านที่บ้านเราต้องไปและแวะทุกวันอยู่กลางซอย ก่อนสะพานข้ามเข้ามาถนนแคบๆในสวน เราเรียกว่าร้านยายแต๋วตาพร ตามชื่อเจ้าของร้าน
ขอบขอบพระคุณ : เด็กบ้านสวน