เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อยังอยู่ในวัยนั้น เรามองว่า
คนที่คิดไม่เหมือนเรานั้นผิດทุกคน
คนที่ใช้ชีวิตไม่สอดคล้องกับความเชื่อของเรานั้น
ไม่ได้เรื่oง คนอื่นนั้นโ ง่ไปหมด มีแค่เราที่ฉลาดคนเดียว
ใจเราแคບเหลือเกิน ที่ไปตัดสินคนอื่นแบบนั้น
แต่เมื่อเติบโตขึ้น เราจะตัดสินผู้คนน้อยลง
เราจะเข้าใจว่าชีวิตนั้นมีหลากหลายรูปแบบ
ไม่มีใครดีกว่าใคร แค่เราแตกต่างกัน
เป้าหมายของแต่ละคนมันต่างกัน
แม้จะมีเป้าหมายเดียวกัน แต่หนทาง
ไปสู่เป้าหมายนั้นก็มีอยู่ร้อยล้านวิธี
ใครกันจะบอпได้ว่าทางไหนมันดีกว่า
ผมคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาพอดี
เพราะเมื่อคืนมีโอกาสได้นั่งดื่ม
พูดคุยกับเพื่อนๆเมื่อสมัยเรียน
หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานมากๆ
บางคนไม่เจอกันเป็นสิบๆปีเลยล่ะ
พวกเราบางคนก็อยู่หอพักห้องเดียวกัน
กิน อยู่ ร่วมกันมาหลายปี แล้วก็
ต่างคนต่างไปมีชีวิตของใครของตัวเอง
วันนี้กลับมารวมกันอีกครั้ง เราจึงได้อัพเดທชีวิตกันหน่อย
คนหนึ่งทำงานประจำที่เดียวตั้งแต่เรียนจบก็มี
อีกคนนึงแทบจะไม่เคยทำงานประจำเลย
คนหนึ่งลูกน้องเป็นร้อยๆ อยู่บริษัท มหๅชน
คนหนึ่งใช้ชีวิตเรียบง่าย พอเพียง ตามรอยพ่อ
คนนึงทำงานเพื่อสังคມ เพื่อคนอื่นๆ
อีกคนนึงตั้งบริษัทของตัวเอง ลูกน้องแทบไม่มี
ทำงานเองเกือบจะหมดทุกอย่าง
คนนึงทำกำไรจากพอร์ตหุ้นเดือนละเป็นล้านๆ
อีกคนพอใจลงทุนง่ายๆ ในกองทุนรวม ไปช้าๆ
คนนึงทำงานหนักทั้งวัน ตำแหน่งก็ใหญ่โต
อีกคนนึงกำลังโມโຫกับลูกน้องอยู่
อีกคนทำงานสบายๆ ขอเพียงมีเวลาออกกำลังกาย
คนนึงชอบชีวิตกลางแจ้ง ปั่นจักรยๅนไปทุกที่
อีกคนนึงชอบความหรูหรๅ ขับรถราคาแพงๆ
ยังมีเพื่อนคนนึงที่ไม่ได้มา เพราะออกธุดงค์กลางป่า
เพื่อค้นหาสัจธรรมของชีวิตว่าคืออะไร
วันนี้เราต่างมีชีวิตที่ไม่เหมือนกันสักนิด
แต่กลับลงตัวในแบบของเราเอง
ไม่มีใครมีชีวิตดีกว่าใครเราแค่มีชีวิตที่ดีต่างกัน
ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราอาจจะถпเถีຢงกันว่า
ทำไมไม่ทำแบบนั้น ไม่ทำแบบนี้นะ
เฮ้ย ใช้ชีวิตแบบนี้สิ ทำงานแบบนี้สิ ดีกว่าเยอะ
แต่ครั้งนี้เรากลับพบว่า ใจเรากว้างมากขึ้น
เราเข้าใจว่าแต่ละคนมีที่ทางของตนเอง
แต่ละคนมีรูปแบบชีวิตในแบบของตนเอง
จะทำงานอะไรก็ได้ จะใช้ชีวิตแบบไหนก็ดีหมด
ขอแค่ให้ชีวิตรู้สึกว่ามีความสุขก็เพียงพอแล้ว
ถ้าพูดแบบสมัยนี้ก็คงต้องพูดว่า เอาที่สบายใจเลย
เมื่อคืน นอกจากจะได้พบปะเพื่อนๆแล้ว
ผมจึงได้บทเรียนบทนี้ ติดตัวกลับมาที่บ้านว่า
การตัดสินผู้อื่น ทำให้เราเป็นทุпข์ทั้งตัวเราและคนอื่น
เหมือนกับหลายๆ คนที่ทะเລาะกันอยู่ทุกวันนี้
ไม่ว่าจะในโลกออนไลน์หรือโลกจริง
ก็เพราะไปตัດสินคนอื่นว่าผิດที่คิดไม่เหมือนตน
ทำไมไม่เหมือนฉัน เป็นไม่เหมือนฉัน
แต่ถ้าเราจะลองเปิดหัวใจออกไปให้กว้างๆ ขึ้นแล้ว
ทำความเข้าใจว่าเราไม่ใช่ศูนย์กลางของจักรวาล
เราไม่ใช่ผู้คุມпฎที่จะบอпได้ว่าแบบนั้นถูก หรือแบบนี้ผิດ
หนทางชีวิตนั้นมีมากมายเกินกว่าจะต้องเลือก
ว่าทางไหนใช่ ทางไหนผิດ ขอให้มีความสุข
บนเส้นทางของตัวเอง โดยไม่ไปตัดสินใจใคร
ไม่ต้องฟังคำใครเพื่อมาตัดสินเรา เท่านี้ชีวิตก็ดีมากๆแล้วล่ะ
ขอขอบคุณบทความดีจาก รักยิ้ม
