การงีบ หรือนอนกลางวัน ที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า nap
อาจฟังดูเหมือนเป็น กิจวัตรของคนขี้เกียจ แต่จริงๆแล้ว
เป็นหนึ่งในสูตรลับความสำเร็จของผู้บริหารเก่งๆ หลายท่าน
แม้แต่นักกีฬาชื่อดัง อย่าง “แลนซ์ อาร์มสตรอง”
ก็ถือเอาการนอนกลางวันเป็นหนึ่งในกิจวัตรการฝึกประจำวัน
เพราะเขาทราบดีถึงคุณประโยชน์ของการนอนกลางวัน
นักวิทยาศาสตร์คนแรกๆ ที่สนใจเกี่ยวกับ ความสำคัญ
ของการนอนกลางวันและบัญญัติคำว่า “Power nap”
ขึ้นมาคือ เจมส์ มาส จากมหาวิทยาลัยคอร์แนล
โดยอาจารย์มาสได้ทำการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับการนอนมากมาย
และเล็งเห็นถึงคุณประโยชน์ของการนอนกลางวันที่มีต่อสมอง
สุขภาพ ฮอร์โมน ระดับความเครียดและประสิทธิภาพในการทำงาน
เขาจึงเป็นหนึ่งในอาจารย์ไม่กี่คนที่เห็นดีเห็นงามและสนับสนุน
ให้นักศึกษาหัดนอนกลางวัน เว้นเสียว่าห้ามมานอน
ในชั่วโมงเลกเชอร์ของเขาเท่านั้น
มีการศึกษาหนึ่งที่น่าสนใจ เขาตรวจการทำงานของสมองคน
ที่ได้นอนกลางวัน กับคนที่ไม่ได้นอนกลางวัน
พบว่าในคนที่ได้นอนกลางวัน มีการทำงานของสมองส่วนต่างๆ
สูงตลอดวัน ในขณะที่คนไม่ได้นอนกลางวันจะมีการทำงาน
ของสมองลดต่ำลงในช่วงเย็น
องค์การนาซ่าเอง ก็ได้ศึกษาและยืนยันแล้วว่าการนอนกลางวัน
จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพความจำได้จริง
ช่วงเวลาที่เหมาะสม สำหรับการนอนคือช่วงบ่ายๆ
หลังรับประทานอาหารกลางวัน หากเป็นไปได้ควรนอนราบบนเตียง
หรือโซฟาในห้องที่เงียบมืด สร้างบรรยากาศให้ใกล้เคียงกับการนอนกลางคืน
เมื่อบรรยากาศผ่อนคลาย ก่อนจะสบายได้ที่จนเผลอหลับยาว
ให้ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ประมาณ 15-20 นาที เป็นช่วงที่เหมาะสมที่สุด
เพราเป็นช่วงที่เราหลับลึกแค่ระยะที่สอง
ซึ่งเพียงพอแล้วที่จะให้สมองพักผ่อน หากนอนหลับนานกว่านั้น
อาจลึกเกินไปจนถึงระยะที่สี่ หรือจนกระทั่งฝัน อาจจะเกิดผลเสียได้คือ
เมื่อตื่นขึ้นมาแทนที่จะรู้สึกสดชื่น กลับรู้สึกมึนหรือปวดศรีษะแทน
ที่มา : หนังสือสุก(ข) ที่แท้จริง, หมอแดง ดิ อโรคยา (วีระชัย วาสิกดิลก)
หนังสือสวยปิ๊ง สมองไบรท์, พญ.ธิดากานต์ รัตนบรรณางกูร
cr.the3worldscreator