บุญกุศล การขัด ห้องน้ำวัด ช่วยให้ ชีวิต ก้าวหน้า เจริญรุ่งเรือง

เป็นอีกหนึ่งบทความดีๆ ที่ วันวาน ได้นำ วิธีสร้างบุญสร้างกุศล ให้กับทุกๆ ท่าน หลายคนเวลาที่เข้าวัดเวลาที่คิดอยากจะทำบุญก็มักจะใส่บาตร ถวายสังฆทาน ให้อาหารปลา แต่คุณรู้หรือไม่ว่าการทำบุญด้วย การล้างห้องน้ำวัดนั้น มีบุญกุศลมากมาย มหาศาล

เป็นหนึ่งในบุญกิริยาวัตถุ 10 สำหรับการช่วยเหลือผู้อื่นในงานที่ชอบ และในการขัดห้องน้ำวัดก็เป็นหนึ่งในนั้น

“พระไพศาล วิสาโล” ได้ทำการอธิบายความหมายของเวยยาวัจจมัยเอาไว้ว่า เป็นการทำบุญด้วยการขวานขวายการรับใช้ รวมถึงการช่วยเหลือส่วนรวม เช่น การดูแลรักษาสิ่งแวดล้อม การรักษาสมบัติของสาธารณะ การชั กชวนให้ผู้อื่นเป็นคนดี

เข้าวัดเข้าวาการเป็นจิตอาสาสำหรับช่วยเหลือผู้ที่เดือดร้ อน หรือแม้แต่การเป็นอาสาสมัครช่วยเหลืองานปฏิบัติธรรม ช่วยเหลืองานส่วนรวมที่ไม่จำเป็นต้องช่วยงานวัด นั้นก็ถือว่าเป็นการบำเพ็ญวยย าวัจจมัยเช่นกัน

อานิสงส์ของการขัดห้องน้ำ ในสมัยพุทธกาล ม หาเศรษฐี สามีภรรยาแห่งพร ะนครโกสัมพีมีบุตรนามว่า พากุละ หลังจากเกิดได้เพียง 5 วัน มารดาบิดาพร้อมด้วยเครือญาติ

ได้พา เด็กน้อยไปอาบน้ำชำระร่างกาย ที่แม่น้ำคงคาอัน ศักดิ์สิทธิ์

ระหว่างที่คนใช้กำลังอาบน้ำให้อยู่นั้น มีปลาตัวใหญ่ว่ายผ่านมา เห็นก็เข้าใจว่าเป็นอาหาร จึงกลืนเข้าไปในท้องแล้วว่ายน้ำหนีไป สร้างความเสียใจ แก่มารดาและบิดาเป็นอย่างยิ่ง ด้วยอำนาจบุญญาธิการของ เด็กพากุลเมื่อเข้าไปอยู่ในท้องปลาก็ไม่ได้รับอันต ราย แต่อย่างใด

กลับนอนสบายเหมือนอยู่บนที่นอนธรรมดา ในทางกลับกัน ปลายักษ์กลับรู้สึกเดือ ดร้อนกระวนกระวายเที่ยวแหวกว่ายไปตามกระแสน้ำ จนติดตาข่ายของชาวประมงที่อาศัยในนครพาราณสีสามีภรรยามหาเศรษฐีแห่งเมืองพาราณสีซื้อปลายักษ์ตัวนี้ไป

หลังจากเปิดท้องปลาและพบเด็กน้อยนอนอยู่ในนั้น ก็เกิดความรักใคร่ราวกับว่าเป็นบุตรของตน จึงเลี้ยงดูพากุละเป็นอย่างดี ข่าวของเด็กน้อยในท้องปลาแพร่มาถึงเมืองโกสัมพีหลังเศรษฐีและภรรยาทราบเรื่อง ก็รู้ทันทีว่าเป็นบุตรชายของตน จึงรีบเดินทางมายังกรุงพาราณสีเพื่อขอคืน

แต่เศรษฐีแห่งเมืองพาราณสีไม่ยอมคืนให้ พร้อมบอกว่า เราเป็นผู้ซื้อปลาตัวนี้ ดังนั้นที่อยู่ในครรภ์ของปลา ก็ถือเป็นสมบัติของเราด้วยเช่นกัน เมื่อตกลงกันไม่ได้เศรษฐีทั้งสองฝ่ายจึงได้ถวายฎีกาต่อพระเจ้าพรหมทัตผู้มีปัญญามาก

พ ระองค์ทรงวินิจฉัยว่าเด็กน้อยผู้นี้เป็นผู้มีบุญญาธิการมาก พ่อแม่เพียงสองคนไม่สามารถเลี้ยงดูเขาได้ จึงตัดสินให้ผู้นี้มีบิดา 2 คนและมารดา 2 คน พร้อมให้ทั้งสองตระกูลช่วยกันเลี้ยงดู โดยผลัดกันเลี้ยงคราวละ 4 เดือน ตั้งแต่นั้นเ ศรษฐีทั้งสองตระกูลก็เลี้ยงดู เ ด็ กน้อยเป็นอย่ างดี

พากุละเสวยสุขในทรัพย์ สมบัติจนอายุ 80 ปี เป็นเวลาเดียวกับที่พร ะพุทธเจ้าเสด็จมาแสดงธรรมที่เมืองโกสัมพี ท่านพากุละจึงตามไปเข้าเฝ้าและฟังพ ระธรรมเทศนาของพระพุทธองค์ พอฟังจบก็เกิดความเลื่อมใสศรัทธาบรรลุเป็นพร ะโสดาบันในทันที

จากนั้นท่านพากุละจึงทูลขอบรรพชาอุปสมบท หลังปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานเพียง 7 วันก็บรรลุพ ระอรหันต์ แม้พระพากุละจะมีอายุมากถึง 80 ปีแล้ว แต่ท่านก็ปฏิบัติกิจสงฆ์ เช่น กวาดลานวัด ทำความสะอาดวัด ขัดห้องน้ำไม่เคยขาด อีกทั้งยังไม่เคยบ่นปวดหลัง

สร้างความสงสัยในหมู่พระสงฆ์ยิ่งนัก พร ะอานนท์จึงกราบทูลถามพระพุทธเจ้า จึงทราบว่า เมื่อชาติก่อนพร ะพากุละก่อกรรมดีไว้มาก ท่านชอบสร้างห้องน้ำถวายวัดบ้าง

สร้างห้องน้ำสาธารณะให้ผู้อื่นได้ใช้บ้าง อีกทั้งยังชอบทำความสะอาดห้องน้ำเป็นนิจ จึงส่งผลให้ท่านเสวยบุ ญในชาตินี้ พระพากุละดับขันธปรินิพพานด้วยวัย 160 ปี ก่อนนิพพาน ท่านได้เข้าเตโชสมาบัตินั่งนิพพาน ท่ามกลางภิกษุสงฆ์เมื่อท่านนิพพานแล้ว เตโชธาตุก็บังเกิดเป็นไฟไห ถึง ม้สรีระ

ร่างกายของท่านให้หมดไป ณ ที่นั้นเอง เวยยาวัจจมัย ณ ศูนย์ปฏิบัติธรรม พระครูโชติวัตรวิมล เจ้าอาวาสวัดคลองตาลอง สำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดนครราชสีมา แห่งที่ 20 พูดถึงงานที่วัดแห่งนี้ต้องการอาสาสมัครมาช่วยทำงานว่า ถ้าสนใจจะมาทำบุญแบบลงแรงที่วัดคลองตาลอง

อาตมาอยากให้ช่วยทำความสะอาดห้องน้ำ เพราะห้องน้ำที่วัดมีมากกว่า 500 ห้องเพื่อรองรับผู้ปฏิบัติธรรมที่มีจำนวนมาก บางคอร์สมากัน 3000 กว่าคนก็มี การทำบุญด้วยการขัดห้องน้ำนั้น เป็นการทำงานอย่ างต่ำแต่ใจสูงผู้ที่มาปฏิบัติธรรมที่นี่ส่วนใหญ่ถ้าปฏิบัติไม่ได้

อาตมาจะแนะนำให้ไปขัดห้องน้ำ ขัดไปอธิษฐานจิตไปด้วยเผื่อแผ่ให้ตัวเอง ให้พ่อแม่ และคนที่รัก พอขัดสัก 2 ถึง 3 ห้อง แล้วกลับมานั่งสมาธิจะได้ผลดีขึ้น หรือ เรียกว่าเห็นผลทันตาก็ว่าได้