อย่าเอาความสนิท มาเป็นข้ออ้างในการ “ไม่เกรงใจใคร” ก็ได้

อย่าเอา “ความสนิท” มาเป็นข้ออ้างในการ “ไม่เกรงใจใคร” ก็ได้

บางคนเข้าใจผิด คิดว่าสนิทกันมาก จึงไม่ค่อยถนอมน้ำใจ บางครั้งอาจแสดงอาการสนิทจนออกนอกหน้ามากเกินไป

จนไปทำให้คนรอบข้างลำบากใจโดยไม่รู้ตัว บางคนก็เข้าใจว่า.. คนใกล้ตัว มีหน้าที่ต้องช่วยเหลือกัน

จึงมัก “ไม่ขอบคุณ” ไม่ยินดีเวลาที่เขาทำอะไรดีๆให้ แต่ที่จริงแล้ว… ความช่วยเหลือเกื้อกูลกันนั้นถือเป็นน้ำใจ

เพราะไม่มีกฎกติกาใดในมิตรภาพ ระบุไว้ว่าเป็นหน้าที่ ดังนั้น เราจึงควรแสดงความขอบคุณ และ ชื่นชม

และ ควรเกรงใจ… เวลารบกวนใคร ให้มันพอเหมาะ พอควรเพื่อให้อีกฝ่ายไม่อึดอัด… ซึ่งเป็นการยึดเหนี่ยวใจกัน

ให้สามารถประคองความรักความใกล้ชิดไปได้นานๆ นำเสนอสิ่งใด…ได้รับการตอบกลับสิ่งนั้น

นี่เธอ ! … ลองคิดดูนะ……!!

อย่าเอาความคิดที่ “เข้าข้างตัวเอง” เป็นที่ตั้ง อย่าให้ความสำคัญกับ “ผลประโยชน์” มากกว่า “มิตรภาพ”

อย่าเอาความ “สะใจ” ในการตัดสินใจ เพราะมันจะทำให้เราเป็นคนมืดตาบอด เมื่อกาลเวลาผ่านไปเรานั่นแหละจะเสียใจ

การเตือนผู้อื่นมิให้หลงผิดนั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่การเตือนตนเองให้ได้นั้นเป็นสิ่งที่ดีกว่า อย่าให้มันเข้ากับคำที่ว่า.. ทำดีกับคนไกลตัว แต่.. ทำชั่วกับคนใกล้ชิด

ยิ่งสนิทยิ่งต้องเกรงใจ ไม่ใช่สนิทแล้วยังไงก็ได้ ทุกคนล้วนมีจุดยืนของตัวเอง ต้องการพื้นที่ส่วนตัว อย่าเอา “ความสนิท” มาเป็นข้ออ้างในการ “ไม่เกรงใจใคร”

Cr. บทความจาก : ยายจันทร์ ข้างวัด และ bitcoretech