ฉันแต่งงานกับชายที่ไม่ได้รัก สุดท้ายก่อนหมดลมฉันจึงได้รู้ความจริง

ฉันแต่งงานกับชายที่ไม่ได้รัก สุดท้ายก่อนหมดลมฉันจึงได้รู้ความจริง

เป็นเรื่องราวความรักที่ยืนยาว หาเพียงใช่แค่ภายนอกเพียงอย่างเดียว ต้องมีอะไรมากกว่านั้น คนที่อยู่กันนาน 40-50 ปี จะต้องมีบางสิ่งบางอย่างในตัวของกันและกัน ไม่งั้นก็คงอยู่ร่วมกันไม่ได้นานถึงขนาดนี้อย่างแน่

หากคบกันเพียงแค่มองความร่ำรวย หรือความสวยความหล่อ หากวันใดวันหนึ่งยากจนขึ้นมา เราก็คงรับไม่ได้ สุดท้ายก็เลิกลากันไป

ลองมาดูเรื่องราวของปู่ย่าคู่นี้กันดู

ทุกคนนั้นเกิดมาล้วนจะต้องมาพบเจอและจากกัน คำพูดล้วนดี ย่าท่านนี้เป็นคนที่นอนอยู่บนเตียงและรู้สึกว่าเวลามีไม่มากแล้ว มองเห็นปู่ที่คอยมองคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง จึงคิดย้อนถึงเรื่องราวเมื่อหลายสิบปีก่อน

ในตอนนั้นเอง ย่าเป็นหญิงที่มีชื่อเสียงมาก เป็นคนที่โด่งดังไปไกลถึง 10 หมู่บ้าน เป็นที่หมายปองของคนทั่วไป แต่ย่าเองนั้นก็มีคนรักอยู่แล้ว ก็คือครูประจำชั้นของโรงเรียนหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เพราะครูคนนี้เป็นคนที่มีหน้าตาน่าหลงใหล พูดจาเพราะ

มีอยู่ช่วงปีหนึ่ง พ่อของย่าได้เดินทางเข้าเมืองเพื่อที่จะทำธุระ แต่ระหว่างทางกลับบ้าน เจอโจรเข้ามาปล้น นึกไม่ถึงว่าชายคนหนึ่งกระโดดเข้ามารับแทนพ่อ จนทำให้บาดเจ็บ

ชายคนนี้จึงพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านคุณย่า และในทุกๆวันย่าเขาจะต้องเอาน้ำเอาอาหารมาป้อนเพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณ ไม่ได้ช่วยชีวิตพ่อของเขาไว้ คิดไม่ถึงว่าหลังจากชายคนนี้พักฟื้นแล้ว ชายคนนี้เริ่มช่วยที่บ้านทำไร่ทำนา และทำธุรกิจ

ทำให้พ่อมองดูแลชอบใจเป็นอย่างมาก จากนั้นย่าก็ได้ลืมคุณครู หลงใหลชายคนนี้ ก็ได้แต่งงานกับชายคนนี้

เมื่อเวลาผ่านไป 10 ปี การก่อตั้งยุคใหม่ก็เกิดขึ้น เต็มไปด้วยความอดอยากปากแห้ง ทั้งสองนั้นได้มีบุตรชาย 1 คนและหญิง 1 คน ใช้ชีวิตกันอย่างยากลำบาก ย่ายังจำได้ดีว่า ในช่วงปีนั้นลูกคนที่ 2 จะต้องเข้าเรียน

แต่ที่บ้านไม่มีเงินเลย ปู่คนนี้จึงไปขอยืมญาติๆ แต่ที่จริงแล้วปู่ก็ไม่มีญาติเลย มารู้ทีหลังว่าปู่ไปขายโลหิตของตัวเองเพื่อแลกกับเงิน

ในวันนั้นปู่กลับบ้านมา มือถือไก่ 2 ตัว พร้อมกับเงินก้อนหนึ่งเพื่อที่จะเป็นค่าเล่าเรียนให้กับลูกของตนเอง ในตอนค่ำขณะที่ปู่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาก็เห็นรอยเข็มที่แขน ทำให้รู้ว่าไปขายโลหิตมา

นึกถึงในตอนนี้ ย่ามองปู่แล้วก็พูดว่า

หากชาติหน้าฉันใดมีจริง ปู่ยังอยากจะเป็นสามีภรรยากันอยู่ไหม

ปู่ก็มองหน้าย่า ยิ้มและพูดเบาๆว่า

ไม่แน่นะ ไม่แน่ชาติหน้าอาจจะเกิดมารวย มีตำแหน่งหน้าที่ที่ดี จะไปหาย่า ขอเพียงแค่ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขร่วมกัน แต่ถ้าหากเกิดมาจน ปู่อาจจะไม่ได้แต่งงานกับย่า เพราะว่ากลัวย่าจะลำบาก ขอเพียงอยู่บ้านใกล้ๆก็พอแล้ว ได้เห็นย่ามีความสุขก็ดีใจมากแล้ว

ย่าฟังปู่เสร็จ น้ำตาก็ไหลรินออกมา พูดด้วยน้ำเสียงเบามากๆว่า

ปู่จ๋า ย่าาจะไปแล้วนะ ขอกอดครั้งสุดท้ายได้ไหม

ปู่ไม่รีรอแต่อย่างใด รีบเข้าไปกอดย่าไว้ในอ้อมอกทันที

แล้วก็พูดข้างๆหูย่าว่า

ย่าจ๋า.. หากชาติหน้ามีจริง เรามาเป็นสามีภรรยากันอีกนะ..

พูดจบทั้งคู่น้ำตาไหลออกมา

เสียงลมหายใจย่าก็ค่อยๆแผ่วลง

สุดท้ายย่าก็จากไป..

แปล / เขียน / เรียบเรียงโดย : Postsara