“ผีบังตา” 1 ใน 5 เรื่องผีสุดหลอนปี 2015 รางวัล “อ่านเรื่องนี้ ต้องมีหอน”

“ผีบังตา” 1 ใน 5 เรื่องผีสุดหลอนปี 2015 รางวัล “อ่านเรื่องนี้ ต้องมีหอน”

สวัสดีครับ ตลอดเดือน พ.ย.นี้ รอติดตามคอลัมน์เรื่องลี้ลับในสถาบันให้ดีเลยครับ เพราะทุกสัปดาห์จะมีเรื่องผีที่การันตีความหลอนจากกิจกรรม “ฮาโลวีนปีนี้ ชวนเด็กดีมาเล่าเรื่องผีกัน” มาฝาก เริ่มต้นประเดิมที่สัปดาห์นี้กับเรื่อง “ผีบังตา” จากน้องรัตนาพร เจ้าของรางวัล “อ่านเรื่องนี้ต้องมีหอน”

เรื่องราวเกิดขึ้นในห้องพักของหอในมหาวิทยาลัยชื่อดังที่บังคับปี 1 ต้องอยู่หอใน ห้องพักในหอแห่งนี้จะถูกเล่าขานกันว่า หากใครได้อยู่คนเดียว มักจะมีเรื่องแปลกๆ ชวนให้สงสัยอยู่ตลอด ไม่ว่าจะเสียงเล็บขวนประตูทุกคืน เสียงอาบน้ำในห้องน้ำที่ไม่ได้เปิดไฟ หรือที่สยองสุดการที่อยู่ในห้อง 2 คน แต่ต่างคนกลับมองไม่เห็นกัน ??? ไปอ่านกันเลยครับ

เรื่องต่อไปนี้ที่จะเล่าเกิดขึ้นตอนที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย ทุกคนที่เรียนที่นี้ รู้กันอยู่แล้วว่าเด็กปี 1 บางคณะจะต้องนอนหอใน ซึ่งรวมถึงเราด้วย ส่วนตัวเรารู้อยู่แล้วว่าเป็นเด็กมีเซ้นท์แต่ก็ไม่คิดว่าการที่เราต้องจากบ้านมาอยู่กับเพื่อนๆ ที่หอพักจะมีเรื่องแบบนี้

 

ขออธิบายเรื่องห้องนอนก่อนนะคะ ที่นี่ปกติแล้ว 1 ห้องจะอยู่รวมกัน 5 คน แต่ห้องเราอยู่กันแค่ 4 คน ในห้องมีทั้งเตียงชั้นเดียว และเตียง 2 ชั้น พวกเราในห้องตัดสินใจลากเตียงชั้นเดียวมาติดกัน เวลานอนจะหันหัวไปทางปลายเตียงค่ะ เพราะเพื่อนเราในห้องเค้าบอกว่าปลายเตียงเราคือทิศตะวันออก

เริ่มเข้าเรื่องเลยนะคะ จำได้ว่า ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาเย็นๆ เรากลับมาจากเรียนเหนื่อยมากก็เลยบอกเพื่อนทุกคนว่า ขอไปนอนก่อนนะ ตอนนั้นเรานอนอยู่ในห้องคนเดียว เพราะเมทคนอื่นๆ ยังไม่กลับมา นอนไปเรื่อยๆ จนฟ้าเริ่มมืดคิดว่าตอนนั้นน่าจะประมาณ 6 โมงเย็น ไฟในห้องก็ไม่ได้เปิด สักพักเราได้ยินเสียงคนเปิดประตูห้องเข้ามา ตอนนั้นเรานอนอยู่นะ ด้วยความที่งัวเงียแบบว่ากึ่งหลับกึ่งตื่น เราก็จะลุกไปทักทายเพื่อนที่เข้ามาในห้อง จู่ๆ ก็ขยับตัวไม่ได้

พยายามนานมาก เริ่มหายใจไม่ออก คือเราขยับได้แค่ตาจริงๆ เราเห็นเพื่อนเดินมาที่ปลายเตียงเรา แล้วก็มานั่งข้างๆ แต่ตอนนั้นเราก็ขยับตัวไม่ได้ พยายามเรียกเพื่อนนานมาก จนเพื่อนเดินออกไป และปิดประตูห้อง ตอนนั้นเราตกใจมาก กลัวมากแต่ก็พยายามให้ตัวเองขยับได้ เรานับถือพระเจ้านะคะ ตอนนั้นก็อธิษฐานหนักมาก จนในที่สุดเราก็หลุด แล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปเลย

เราวิ่งไปหาเพื่อนคนที่เปิดประตูเข้ามาค่ะ เพื่อนเราก็ทักกลับมาว่า “อ้าว เมื่อกี้ ไปหาที่ห้องมาไม่เจอเลยอ่ะ หายไปไหนมาจะถามว่ากินอะไรมั้ย ?” ตอนนั้นเราช็อคไปเลยค่ะ เราก็ถามเพื่อนว่า “เมื่อกี้เข้าไป ไม่เจอใครในห้องเลยหรอ” เพื่อนเราบอกว่าก็เห็นมีคนอาบน้ำอยู่เสียงน้ำดังมาก ไฟในห้องน้ำก็เปิด ตะโกนเรียกตั้งนานก็ไม่มีใครตอบ เลยคิดว่าคงไม่ได้ยินก็เลยเดินออกจากห้อง เราก็ถามต่อว่าเพื่อนเรานั่งตรงไหน เพื่อนเราบอกว่า “ก็นั่งตรงปลายเตียงแกไง” เพื่อนยังบอกขอโทษเราด้วยว่า ขอโทษนะที่นั่งทับหมอนเรา

ตอนนั้นเราแบบเฮ้ย! เรามองหน้าเพื่อน จะบอกความจริงดีมั้ย สุดท้ายเราตัดสินใจบอก ว่าตอนนั้นเราอยู่ในห้องตลอดเวลา ยังนอนอยู่บนเตียงที่เพื่อนนั่ง และหมอนที่เพื่อนนั่งทับนั่น คือหัวเรา เราเห็นทุกอย่าง แต่เราทำอะไรไม่ได้เลย พยายามเรียกเพื่อนก็ไม่ได้ แล้วในห้องน้ำก็ไม่มีใครอยู่ เพราะเราอยู่คนเดียวไฟก็ไม่ได้เปิดด้วย พอเล่าจบ เพื่อนเราช๊อกกันไปเลยค่ะ

นับจากวันนั้นมา เรื่องที่เรากับเพื่อนเจอ ก็กลายเป็นเรื่องเล่าที่เล่ากันไปในหอ และเราเจออะไรแปลกๆ ในห้องนี้บ่อยมากๆ จนเพื่อนเมทแต่ละคนก็ไม่มีใครกล้าเข้าห้องเราเลย ไม่ยอมที่จะอยู่ในห้องหากต้องอยู่คนเดียว

ด้านห้องอื่นๆ ในหอก็มีเรื่องราวแนวนี้เกิดขึ้นนะ บางคนกลับมาดึกๆ หาห้องตัวเองไม่เจอ เดินหายังไงก็ไม่เจอ หรือแม้แต่บางห้องทุกค่ำคืนจะมีเสียงเล็บขวนประตูในเวลาเดิมซ้ำๆ จนตอนนี้ผ่านมาก็หลายปี เราออกมาแล้ว ไม่รู้ว่าเราก็ไม่รู้ว่าห้องนั้นเป็นยังไงบ้าง ???

ขอบพระคุณแหล่งที่มา : dek-d.com