ทำสมาธิ ๙ นาที ทุกวัน “ชีวิตดีขึ้นอย่างอัศจรรย์”

หามุมสงบ หลบแสง และสิ่งวุ่นวายสักนิด

จิตไม่สนใจเสียงอื่นใดที่เข้าหู แต่มีสติกรองได้ว่า

เสียงนี้ยังไม่สำคัญไม่เร่งด่วน หรือสำคัญทันที

เช่น เสียงตะโกนต่างๆ

หลับตาเบาๆ ไม่บีบกดหนังตา

นั่งท่าใดก็ได้ที่สบายช่วยนั่งทน

จิตนึกถึงปลายจมูก จิตอยู่ที่ปลายจมูก

อย่าหนีไปที่อื่น ยังมีวิธีการวางดวงจิตอีกหลายวิธี

ใจนึกถึงคำบริกรรม พุทโธ ใช้คำอื่นก็ได้

บริกรรม คือ นึกซ้ำๆ อยู่ในใจ

ไม่สนใจเสียงอื่นใด ไม่สนใจความคัน จั๊กจี้ ขี้เมื่อย

มีสติ คือ นึกขึ้นได้ทุกเมื่อ ว่าต้องอยู่แต่คำบริกรรม
“พุทโธ พุทโธ พุทโธ” ใจแว้บคิดถึงเรื่องดีหรือไม่ดี
แผนงานอะไรก็ตามแต่ หรือเห็นยักต์เห็นตัวเอง

เห็นภาพอะไรต่อมิอะไร คิดอะไรต่อมิอะไรเป็นตุเป็นตะ ก็ไม่สนใจทั้งนั้น
เราต้องฝึกให้มี “สติ” คือนึกขึ้นได้ว่า ไม่เอาอะไรทั้งนั้น
จะเอาแต่การบริกรรม พุทโธ พุทโธ พุทโธ

จิตเป็นลูกลิงซน คิดโน่นคิดนี่ วิ่งไปโน่นวิ่งไปนั่นนี่
ดีล่ะ…ฉันจะจับเจ้าให้อยู่ด้วย “สติ” ไล่ล่าจิตคิดซน
ยกมาสงบอยู่ที่การบริกรรม “พุทโธ พุทโธ พุทโธ

ทำสมาธิทุกวัน วันละ ๑ ครั้งเป็นอย่างน้อย
อย่างน้อยนานครั้งละ ๙ นาที

ชีวิตจักดี มีสิริมงคล ทำทั้งปี ชีวิตจะดีขึ้นอย่างเหลือเชื่อ

เพราะเราทำจริง และต่อไปจะชำนาญ

นั่งได้เกิน ๓๐ นาที และไม่อาศัยคำบริกรรมใดๆ ชีวิตจะดีขึ้นอย่างอัศจรรย์

ที่มา : rugyim