ถ้าจะพูดถึงการ
ทำบุญหลายๆคนคงคิดว่า การทำบุญนั้นต้องทำที่วัดแต่จริงๆแล้วนั้นไม่ใช่เลย พระที่เราครวร
ทำบุญด้วยและได้บุญมากที่สุดคือพระในบ้าน หรือ
พ่อกับแม่ของเรานั่นเอง
ตอบแทนพระคุณเค้าให้มากที่สุด ถ้าจะเทียบการทำบุญกับตัวเลขจะได้ตามนี้
– ทำบุญให้กับพระได้บุญ 50 – ทำบุญให้กับผู้ด้อยโอกาสได้บุญ 60 – ทำบุญให้ผู้ยากไร้ได้บุญ 70
– ทำบุญให้ผู้อดอยากได้บุญ 80 – ทำบุญให้พ่อแม่ได้บุญ 100
“จัดอาหาร ล้วนชั้นเลิศ ถวายพระ ต้องสละ ทั้งเวลาและ ทรัพย์สิน หวังผลบุญ หนุนนำ ค้ำชีวิน
พระได้กิน ของดีกัน ทุกวันไป พระแท้แท้ พ่อแม่เรา ที่อยู่บ้าน ข้าวสักจาน เคยตักให้ ท่านไหม
ท่านกินอยู่ หลับนอน กันอย่างไร แค่โทรไป วันละครั้ง ยังไม่มี รีบเถอะครับ ทำบุญกับ พ่อแม่
ดีแน่แท้ ก่อนท่านตาย กลายเป็นผี ผลบุญการ กตัญญู กตเวที นั้นมากมี เหลือล้นพ้น ประมาณ
ต่อให้ตัก บาตรพระ เป็นล้านครั้ง สร้างโบสถ์หลัง ใหญ่โต มหาศาล ผลบุญไม่ เทียบเท่า ข้าวหนึ่งจาน
ที่เราท่าน ป้อนพ่อแม่ แค่ครั้งเดียว” ควรทำบุญกับ
พ่อแม่อย่างไร?
“
พระ” หมายถึง ผู้ประเสริฐ ผู้ยอดเยี่ยม
เพราะเป็นผู้มีคุณสมบัติดีอยู่ในตัว และประกอบความดีต่อผู้อื่น
โดยมิได้มุ่งหวังสิ่งตอบแทน
ทำด้วยดวงใจอันเปี่ยมล้นอันเปี่ยมล้นด้วยความรัก
ความปรารถนาดีและความสงสารเป็นมูลฐาน หากผู้ใดทำไดดังนี้
ไม่ว่าผู้นั้นจะครองเพศแบบไหน วัยไหน โลกย่อมแซ่ซ้องสรรเสริญผู้นั้นว่า
เป็นพระในสายตาของเขาและพร้อมที่ยกมือทั้งสองขึ้นไหว้บูชา
หรือยอมก้มศีรษะพร้อมทั้งกายหมอบราบกราบกรานด้วยความเต็มใจ
มิได้ตะขิดตะขวางหรือลังเลสักน้อย เพราะเขาเห็นว่าผู้นั้น คือ
เนื้อนาบุญอันหาได้ยากของเขาอย่างแท้จริง
“ความเป็นพระ” อย่างที่ว่านั้น มิใช่จะมีเฉพาะกับนักบวชในศาสนาใดศาสนาหนึ่งตามความเข้าใจของคนทั่วไปเท่านั้น ความจริง
เราท่านทุกคนต่างก็เคยประสบพระหรือมีพระประกอบด้วยคุณงามความดีดังกล่าวมาแล้วทุกคน
และมิได้พบที่ในป่า ถ้ำ ลำเนาเขา หรือแดนบุญสถานนักบวชอื่นใดเลย
คำถามที่ถามต่อไปว่าแล้วพระในบ้านคือใคร “พระในบ้าน” นั้นคือ “พ่อ” กับ
“แม่” หรือพระที่อาศัยอยู่ในบ้านและยังมีลมหายใจ
คงไม่มีใครคัดค้านหรือกล้าปฏิเสธว่า ท่านทั้งสองได้นามว่าเป็นพระนั้น
เพราะท่านมี “ความเป็นพระ” คือคุณงามความดีอยู่ในต้ว
และได้ปฎิบัติภารกิจอันเป็นหน้าที่ของตัวอย่างครบถ้วนบริบูรณ์
ทั้งในด้านจิตใจก็เปี่ยมล้นด้วย
ความรัก ความปรารถนาดีและความสงสาร
อันเป็นเหตุชักจูงให้ท่านได้เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เสียสละยอมเป็น “ผู้ให้”
อยู่ตลอดมา ตามปกติเรามักจะแสวงหาพระนอกบ้าน ไปกราบไหว้พระกันตามวัด
ตามถ้ำ ตามป่า
หรือแม้อยู่บนยอดเขาก็ยอมไปกันด้วยความมุ่งมั่นว่าจะเป็นมงคลแก่ตัว
แม้จะไปค้างอ้างแรมกัน หรือใช้เวลาเดินทางไปเป็นวันๆ
เราก็ยังทนหอบสังขารไปจนกระทั่งถึงท่านจนได้ พอได้เห็นท่าน
ได้กราบไหว้บูชาท่านแล้วก็กลับ เท่านี้ก็เกิดความอิ่มใจหายเหน็ดเหนื่อย
โอกาสหน้าก็แวะเวียนไปหาท่านบ่อยๆ เล่าทุกข์สุขให้ท่านฟัง
ท่านช่วยแก้ปัญหาชีวิตซึ่งมันคับอกคับใจให้ เป็นต้น “พระนอกบ้าน”
ที่ว่ามานี้เราไปหาได้ บูชาได้และทำได้บ่อยๆ เสียด้วยซ้ำไป
พ่อแม่เป็นบุคคลที่หาได้ยาก สมควรที่ลูกๆทุกคน ควรมีความกตัญญู รู้คุณ
และตอบแทนพระคุณของท่าน หนังสือเล่มนี้ได้มาจาก คุณพ่อสุวรรณ ประทุมวิง
ซึ่งปัจจุบันท่านได้เสียชีวิตแล้ว หนังสือเล่มนี้ไม่ทราบชื่อผู้เขียน
เพราะส่วนนั้นได้ขาดหายไป
ซึ่งถือได้ว่าท่านเป็นอาจารย์ที่ควรแก่การเคารพยกย่อง
ขออนุญาตนำผลงานของท่านมาเผยแพร่ เพื่อให้ลูกๆได้ศึกษา
เป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต มีความกตัญญู รู้คุณ เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่
ขอบคุณข้อมูลจาก : kknontat.com , share-si.com
